حسین،یک درسِ بزرگتر از شهادتش به ما داده است و آن «نیمه تمام گذاشتن حجّ» و به سوی «شهادت» رفتن است.
حجّی که همه ی اسلافش، اجدادش، جدّش و پدرش برای احیای این سنّت، جهاد کردند، و این حجّ را «نیمه تمام» می گذارد و «شهادت» را انتخاب می کند،
مراسم حجّ را به پایان نمی برد،تا به همه ی حجّ گزارانِ تاریخ،نمازگزارانِ تاریخ،مومنان به سنّت ابراهیم بیاموزد که،اگر امامت نباشد،اگر رهبری نباشد،اگر هدف نباشد،اگر حسین نباشد،و اگر یزید باشد،چرخیدن بر گِردِ «خانه ی خدا»،با «خانه یِ بُت»،مساوی است ...
برگرفته از کتاب حجّ ، ص 258.
دکتر_علی_شریعتی